mgliste wrażenie
znika wraz z letnią burzą
chwilę lśni tęczą

półksiężyc barw jaśnieje
między niebem a ziemią

promienne błyski
iskrzą się w kroplach wody
pryzmat natury

widma barw grają
akordy brzmią w świetle
znikają chmury

czarne skrzydła kruka
nikną za horyzontem

w błękitnej mgiełce
lśni nieboskłon z ziemią
uroku mgnienie

srebrzysta tafla
odbija w sobie złoto
zaklęte światło

świat ulega przemianie
kolory grają dźwięki ciszy

oddech jesieni
zbliża się nieuchronnie
barwy znikają