Dawniej globus był zielony na okrągło,
bowiem, Ziemia była jedną wielką łąką.
Gdyby puścić dalej wodze wyobraźni,
- każdy zwierzak rył w niej, deptał,
zanieczyszczał odchodami.

Obruszyła się więc Ziemia, zrozumiałe,
wypiętrzyła kształty w niebo, mieniąc w skałę;
Rezerwując szczyt dla orłów i sokołów,
mroki dolin - dla hien, dudków i kwiczołów.

Wielki Wybuch się zapisał złotą czcionką.
Ale co się potem stało z naszą łąką!?

Przeorane szmaty ziemi kanałami,
oceanem łez wylanych i z ust piany,
tych, co zawrzeć nie umieli lakonicznie,
gdy wieczorne słońce skrzyło nad urwiskiem,
tylko poniósł żal z zazdrością ich ponury,
że sokoły na to piękno patrzą z góry.


Z tomiku - "... bo to jest Walc Życia". Wkrótce w księgarniach.