I

najtrudniej zacząć
od siebie
asfalt pełen dziur

przelać emocje na papier

wstyd
czuję odrazę
wywlekając na zewnątrz


II

dzień witam z trwogą
odnalezienia się
w miejscu pełnym świateł

to mnie zabija

zbyt długo tkwiłem pod ziemią
w oczach piasek
nie potrafię się podporządkować

marzę o miłości
co było i jest niemożliwe
mezalians życia ze śmiercią


III

zima

wyjątkowy czas
potrafię ukryć mój rozkład

wiosną zniknę

pierwsze roztopy
zdałem klucz od mieszkania

czekam



Defienda me Dios do my - niech Bóg mnie broni
ode mnie samego (hiszpańskie porzekadło)