dojrzałaś jak jesienny owoc
i spadać nie chcesz na dół wcale
ukryta w szeleszczących liściach
zachwycasz kruka swoim czarem

zachęcasz by prostował skrzydła
dosyć już picia gorzkich herbat
z wysokich szczytów ku dolinie
do sadów by móc skarb odebrać

już czuję dotyk ciepłej dłoni
usta spragnione jabłka smaku
dodają siły by iść w stronę
gdzie strach zakazem jest dla ptaków

nie będzie więcej głodny czekać
w miłości szponach się zatraca
i twardym dziobem wydłubując
owoc z ziarenek ogałaca