ciemna lepka mgła
wypełzająca z zaułka
wystawiła długie czujki

powoli zaczęły lizać ziemię
wpełzać na samochody
drzewa domy w nich ludzi


dobrych z prawdziwymi czystymi myślami
nie wiedziała że tu innych nie ma


przycupnęła na parapetach
opracowała plan zagłady dusz i złych serc
powoli lufcikiem wśliznęła się
wyciągnęła gęste macki

zatarła radośnie języków szpice
nagle zapaliło się światło
nadzieja otworzyła okna drzwi

budowała obraz i ciężar zniszczenia
w popłochu rozpuściła się w słońcu

                    spadł deszcz oczyścił ziemię