cmentarze parków nekropole lasów
liście jesieni umierają w drodze
a choć miliony o twój tylko chodzi
mrugnięciem oczu w oczach moich zda się

w takim bogactwie poszczególność wzrusza
mą wyobraźnią nie ogarniam świata
jak we mgłach światło pamięć się zatraca
po pustym domu echem się poruszam

odrzucam resztę pójdą w zapomnienia
straty ogromne lecz nie ma sposobu
by chociaż spojrzeć nim dotkną swych grobów
iść tylko mogę słuchać ich milczenia