ta chmura w oczach to po tobie
łez tyle co z niej napłakałaś może dałoby się uzbierać
jedną krótką noc - usta zbyt wąskie na czułość
i słowa schowane w fałdach - stąd gardłowy głos

chowali cię w szafach molom na żer przebijali kołkiem
głowę żebyś poszła precz żebyś przestała się pamiętać
po domu i brzdąkać na pianinie róże południa kiedy śpią
wyrywaną z zeszytów przedzierali na pół wciąż wychodziłaś
jak pleśń wystarczyło się przyjrzeć rysunkom

tyle razy wstawałaś ze mnie a nie wiem
jak wkłada się dziecko w brzuch smutnej kobiety
nie znam sposobu na cień przesłaniający fotografię
mężczyzny który nie powinien jeszcze umierać -
może nie trzeba nam było tak kochać

powiedz dziewczynce z papierosem
że jesteś
jak ogień w kominku i tłusta gęś
na półmisku - stłukłam go
mówili że się gniewasz