Nie czytaj mi więcej początku i końca,
gdy wszystko co w środku milczeniem pomijasz
i kończysz jak zawsze słowami od ojca:
Opiekuj się dobrze małą Hiroszimą.

Odpowiedz mu lepiej, albo sama zamień,
by mnie nie nazywał zaciemnionym miastem,
wolę by mnie zwali dużą kamikadze,
choć dalej w ciemnościach nie chcę sama zasnąć.

Nie czytaj mi mamo, bo nie chcę uwierzyć,
że tato którego zwałam samurajem,
jest gdzieś tam na wyspie zwyczajnym żołnierzem
i każe nam wieczór światełek nie palić.

Wierzę, że nad miastem kirową zasłonę
zerwą boskie wiatry a z nich kamikadze
podsycą na nowo pochodnię - niech płonie
bym mogła się nie bać spać, jak dziś pod głazem.

Napisz mu, że nie chcę już żadnych pocztówek,
zawiniętych w białe kartki z Iwo Jimy,
które są jak trumna wieszcząca pochówek,
powiedz mu, że nie ma małej Hiroszimy.