Wędruje księżyc jasny po zimowym niebie.
Gwiazdy go podpatrują w tajemnych podchodach,
Ciekawe, co zamierza, gdy tak pewny siebie...

On zaś przyspieszył, jakby udział brał w zawodach
Sportowych. Zatrzymał się nagle i obłokiem
Zasłonił rumianym, bo musi wejść po schodach

Ukrytych, przeto skryć się musi przed gwiazd wzrokiem
Wścibskim. Te plotkarki wnet by rozplotkowały
O tym - co byłoby na niebie wielkim szokiem.

Księżyc, o reputację swą niezwykle dbały,
Musi też dbać o opinię porannej zorzy,
Więc skrywa się, by gwiazdy nie rozpowiedziały.

Bowiem nie tylko ludzie są do plotek skorzy.
Również po niebie spacerują złe plotkary:
Gdy brak tematu - trzeba go po prostu stworzyć!...

Więc księżyc - jak nakazuje obyczaj stary -
Poranną zorzę odwiedza. W niej zakochany,
Namówić ją chce, by poszła dziś na wagary.

Tym bardziej, że kochanka, spowita w barchany,
Łatwo się z nich nie rozplącze, nim świt nadejdzie,
O czym też miesiąc jest aż nadto przekonany.

Poranna zorza przemyśleć chce to - nim wzejdzie. -
Albowiem nie chciałaby zawieść swoich fanów;
Poza tym wie, że bez draki się nie obejdzie!...

Zorza - doprowadzona do takiego stanu -
Niemal blednie, więc na wagary się nie zgadza:
Tłumaczy księżycowi, że nic z jego planów;

Spokój, rozsądku odrobinę mu doradza.
"Za" oraz "przeciw" argumenty rozpatrują.
To niebo całe do porządku doprowadza.

Ponieważ teraz gwiazdy bezpiecznie się czują,
Z poranną zorzą księżyc może już flirtować,
Gdyż te figlarki psotne ich nie podpatrują.

Więc teraz kochankowie nie muszą się chować,
Ponieważ niebo całe jest uspokojone -
A gwiazdy także nie pragną już intryg knować...

Księżyc i poranna zorza zadowolone
Miny robią, ciesząc się, że mają swobodę.
Nie zagrażają im już gwiazdy obrażone.

Księżyc zachwala porannej zorzy urodę.
Ona zaś komplementy jemu odwzajemnia;
Na nie też księżyc z radością wyraża zgodę.

Tak więc jedno drugiemu wieczór uprzyjemnia
I słodko płyną im upojnej randki chwile;
Tak trwa codziennie, gdy na ziemi już się ściemnia.