 |
dnia 05.08.2011 07:10
dziecko utytłane w piasku podczas zabawy, i mama zabierająca jego łopatkę-zabawkę...I to skojarzenie: cmentarz i piaskownica...Jakże cienka jest ta linia, która je oddziela...Tak odebrałam. Zamyśliłam się. Pozdrawiam serdecznie, Ewa |
dnia 05.08.2011 07:36
Chyba wszyscy mamy takie cmentarze, wynurzają się niekiedy z pamięci, one i ich mieszkańcy.
Wiersz robi wrażenie, zabieg z piachem i łopatką poruszający. Pewnośc spotkania?
Pozdrawiam. |
dnia 05.08.2011 11:39
Mało kto, tak jak Ty, potrafi powiedzieć tak dużo, mówiąc tak mało. I do tego uniwersalnie ująć temat, wzruszając do głębi.
JBZ |
dnia 05.08.2011 12:03
Powraca temat matki, domu. Dobry, poruszający do głębi wiersz.
Pozdrawiam, Idzi |
dnia 05.08.2011 12:07
jest cmentarz bez grobów bez dołów - to szczególny cmentarz, dla mnie bez taki, pozdr |
dnia 05.08.2011 14:57
Ewa, tak, cienka jest ta linia; taki był mój zamysł.
romanie, tak, u mnie zarazem pewność spotkania.
Jerzy, dzięki, tym bardziej, że jesteś wymagający, i to od każdego (ale od siebie też). |
dnia 05.08.2011 15:07
Idzi, są przeżycia zdawałoby się na jeden wiersz, a jednak powracają. Dzięki.
Robercie, są takie cmentarze. Jednak jestem za "taki". Ale dzięki za sugestię. Pozdrawiam. |
dnia 05.08.2011 15:08
hmm ...
jest i inny cmentarz , taki z płytkami chodnikowymi gdzie powracający pełznie po nim ,tak jakby chciał się przebić przez nie do katakumb ...
nie obcy co poniektórym :D ...
co tak ostatnio popisujesz ... imprezki ?
pozdrowienia z M.
p.s. nie podobają mi się dwa ostatnie wersy , określenie tragizmu jakim jest ból po zmarłej matce , jako porównanie Jejdo dziecięcej łopatki zakopanej gdzieś w piaskownicy po prostu wyszłoniesmacznie"poeto"
M.z M. |
dnia 05.08.2011 17:00
muki, nie bardzo rozumiem Twoich wstępów pod moimi wierszami. Znamy się-nie znamy, to jednak nie jest miejsce na wypominanie-wspominanie imprezek. Nie życzę sobie tego!!!
A co do Twojego słuchu literackiego, Twoich wierszy i komentarzy - znasz moje zdanie. Takiego poziomu komentarzy pod moimi wierszami nie życzę sobie. |
dnia 05.08.2011 17:35
Teraz są takie cmentarze, że ho ho, z atestami, za nieprzyzwoicie grube pieniądze. Dawno, dawno temu siadywaliśmy na gałęziach, poupadaliśmy na głowy. Może dlatego. Tyle dygresyi. A wiersz brzmi dobrze mi. Pozdrawiam |
dnia 05.08.2011 17:46
lir no dobrze dobrze , tylko nie płacz już :)
uśmiechnij się :D
a'propos nie widziałam Twoich komentarzy pod moimi wierszami , ale to mnie nie martwi :) a te ( jak je określiłeś )wypominki są Twoimi!!!! odpowiedzi pod komentarzami innych na Twoje wierszyki , więc nie pisz takich mi tu wyplujek , ja też sobie tego nie życzę!!!!
p.s. a dlaczego nie odpowiadasz mi na moje komentarze co do odbioru przeze mnie wiersza???? |
dnia 05.08.2011 17:57
muki, znasz moje zdanie. Myślę, że nadszedł czas, by Ci powiedzieć wprost: nie życzę sobie Twoich tekstów pod moimi wierszami. |
dnia 05.08.2011 18:07
ups ... no to się doigrałam ... :(
ale --- to nie koncert życzeń :) !!!
nie wypada , żeby taki ktoś jak Ty tak napisał , ale emocje wzięły górę
szkoda ...
dobra rada : ... ~ nie czytaj ich po prostu ... M. |
dnia 06.08.2011 09:19
chwycił za serce,
JBZ ma rację
i jeszcze lirze potrafisz tak sprawnie i subtelnie odwrócić naturalną kolej rzeczy, nawet cofnąć czas :)
kiedyś próbowałam pisać w bardziej skondensowanej formie...ale ja jestem gaduła, więc była to porażka - za to Ty masz niesamowity ku temu talent :)
serdeczności |
dnia 23.12.2014 17:12
Beckett? Muszę coś zjeść, zielone winogrona, miałam suszyć przekrojone pomarańcze, mandarynki i grapefruity tudzież cytryny ( słoneczka witrażowe, pełnie, gwiazdy), ale zrezygnowałm... |
|
|
v6.01.7 © 2003-2005
![[www.pajacyk.pl]](/fusion/images/pajacyk.gif)