"Rozmyślanie o śmierci jest rozmyślaniem o wolności; kto się nauczył umierać, oduczył się służyć. Nie ma żadnego zła, w życiu dla tego, kto dobrze pojął, iż utrata życia nie jest złem; umieć umrzeć wyzwala nas z wszelkiej niewoli i przymusu"

Montaigne


I

pozycja embrionalna

godzina zero - wypad z baru
pociąg zwany dzieciństwem
odjeżdża z peronu piątego
świat przed oczami przyspiesza

zawrót głowy
bagaż upada na tory
zęby wbite w piach

karetka

radio coma fm
same przeboje
zapisy do sierocińca
niewymienione z imienia
osiemnaście razy religia
jedna historia
katechetka zdejmuje majtki

figowy liść


II

wszyscy kradną
w kolejce po zdrowie
na rękach świecidełka
faceci umalowani jak panie
ruchają panów w wielkiej metaforze
stworzenia raz jeszcze
wchodzą na arkę
bóg się najarał

puszcza żagiel

...

boski pęcherz nie wytrzymał
leje przez wiele dni
dwie nawrócone małpy
i człowiek zamknięty w klatce
palą ganje

płyną do nieba


III

spektakl

przyznanie nagród poetyckich
poetka zaciera ręce
kosztowało ją to depresję
i wiele wizyt w barze

nosi dziecko

kłamie
każdy ma jakiś sekret

drugi krytyk dostał kopertę

w tym momencie
postanawiam ich zabić
krzyczę że to plagiat
wyruchany na stole

rzygam
dekompresja
z kolegami z przedmieścia

tworzę huragan Poezja


IV

sielankowa sceneria
droga do pracy
afirmacja w kieszeni
rachunek za picie
w miejscach pub licznych
zawsze pod wiatr

z mendami na horyzoncie

śmiech
przecież nie wpadnę tam
z minorową miną

szlug pstryknięty w trawę


V

obłęd

prokreacja wschodów i zachodów
kolejny supeł na sznurze