Maleńka chatka na skraju wsi,
słomiany dach, skrzypiące drzwi.
W progu domu ona;
gospodyni wychudzona.
Zaprasza w skromne progi, by wejść.
Na stole dzban z mlekiem,
chleb z pieca wyjęty; jeszcze ciepły.
W oknie kot, przy doniczce z roślina wysuszoną.
Oby jej nie stłukł, bo żal.
Dłonie starej pomarszczone,
bruzdami życia zaorane.
Przed połamaniem chleba krzyża robi znak,
tak jak jej ojciec, matka , dziad.
Łoże dębowe w kącie stoi.
Blask gromnicy się jeszcze tli.
I tak to życie mija tej kobiecinie
z roku na rok od paru lat - samotnie.
Maleńka chatka na skraju wsi stoi
kobiecina nadal na progi tkwi.

*************************************