Czesławowi Miłoszowi i Wisławie Szymborskiej



niektórym zdało się

że ukradli księżyc z gwiazdami

a to były tyko lodowe okruszki spadającego meteoru



gorejące drogocennie skarby

stygną w czasie i przestrzeni

nie myśląc o tym dźwigamy

worki wyładowane gruzem

choć sezam świata złoto świecił



czasie który zmieniasz

przeinaczasz?



szczęśliwi

którzy u końca drogi

mogą rozwinąć węzełki losu

nie narażając się na śmiech oglądających

i milczącą drwinę kosmosu



1996