powoli stajesz się jak każdy inny. tylko człowiekiem. masz ochotę
zostać tutaj dłużej, popijać piwo i patrzeć jak zachodzą nasze słońca.
dobrze, bo póki jeszcze jest to możliwe możemy pluć na oczywistości,
wzruszać się na widok splecionych ze sobą pomarszczonych dłoni,
podziwiać, zazdrościć, dążyć i kochać się kilka razy dziennie.

możemy nawet obchodzić komercyjne święta, jeśli będziemy chcieli,
stworzyć swoje własne strategie na bycie bardziej


i nie bać się, że niepotrzebnie wykaszlałam cię ze świata,
gdzie mógłbyś na zawsze pozostać niedokończoną przyjemnością,
za którą tęsknią nawet prostytutki.