Biegam ścieżkami, zataczam koło
W obłąkanym tańcu stawiam te same kroki
W nudnej konwersacji powtarzam te same myśli

Czuję chłód

Kiedyś wyjrzałem poza okno mej rzeczywistości
zobaczyłem ciemność - żadnej drogi

Nakarmiony marzeniami
otuliłem się kokonem
Śmiałem się z lęku
żyłem obok życia
Chciałem przejść ponad losem - zbudowałem most

Trzymałem świecę,
a jej płomień podsycała moja naiwność
Jednak po drugiej stronie zastałem miejsce,
z którego uciekłem...

Tonąc w bezsensie zrozumiałem,
że ulotność życia jest tylko chwilą
Widziałem nasze prawdziwe twarze,
które idealnie chowamy za maskami

Odgrywamy narzucone role
W tej sztuce brak szczerości
Dialogi napisano za nas

Nie ma sensu stawać