gdy przychodzi pozwala dostrzegać opuszczonych
gniew chowa za drzwiami zniecierpliwienia
krzywd nie pamięta nie zazdrości niczego
nie chlapie jęzorem bez potrzeby
nie stawia pomników własnej chwały
nie gasi świeczek pamięci nad odchodzącą historią
z prawdą idzie do pracy darzyć dobrocią
w domu zatroskana wierzy we wszystko co przychodzi
w czym ma swój udział przetrzyma wszystko
pewnie że nie od razu jest tak doskonała
ta nasza miłość wciąż dojrzewająca