ani pisać ani modlić ani wędrować
zerwałem już korę -jest- że pustka
------------------------------------------------------
woda - miała wydrążyć korzenie
wbite w marmur obnażyć lustra
jest -że niekształt- i tylko płacz
mój oddala się. pękły trąby w południe!!
jak cukier szkliste będą ich dźwięki strzaskane
kiedy wrócę
nad Jarvis o kobiety obłędne?
kiedy mnie zechcecie?
-------------------------------------------------------
tyle brakło słów - a maniera moja kroczy
beze mnie
jak krajobraz
-jest- że pustka
Dodane przez Dikstra
dnia 10.05.2007 11:48 ˇ
9 Komentarzy ·
671 Czytań ·
|