tak szybko poszło zaspokajanie myśli
gdy płatki muskały powietrze i drżały liście

teraz w pustym korytarzu tną się drogi
w przesmykach bezużyteczne światło
jest tak jakby ręce widziały w ciemności
a oczy błądziły bez wyjścia

nie trzeba wyobraźni by czuć jak spływam na fali
znów igły kłują mając prawo wyboru
pierwszy zawsze podbija w górę i spisuje szlagiery
a czas odgrywa role bo w aktach nie ma wyjaśnień