Może jednak nadal nie widzimy sensu istnienia
Może nadal mówią na nas koty,
a w krainie śmierci
nas dopadnie
i osądzi, jak zdrajców

Może wciąż nie mówimy wierszem
Nasze słowa się bezimienne
i znikamy pod osłoną nocy,
kradnąc wszystkie gwiazdy
niewdzięczni!

A nasze łyse serca
Marzną,
bo drugi człowiek upokarza
"Jak Kuba Bogu, tak Bog Kubie" - mówią

Chyba wolimy włożyć
czarne kominiarki
i pójść z ludzkością
na walkę na pistolety

Przerwać

Symbiotyczne zjednoczenie