Sens jest wyraźny. Ale zaraz blaknie.
Jacek Dehnel "Stary człowiek w oknie pałacu"

młodzi ludzie stoją na placu wolności
czekają na podmioty z cyklu: tramwaj,
znajomy, kochanka. ławki pękają
od spojrzeń stojących, krzyczą wciąż - spadaj!
ich, jak mężczyzn na studiach, ciągle mało,
bo siedzenie tak bardzo przecież boli.

są schody, między pierwszym a ostatnim
stopniem - podciągamy wyżej kolana.
młodzi przeskakują po wirującym
placu, byle stać i zjadać śniadania.
do południa można się w nich utopić,
w talerzach jak w tramwajach wciąż za małych.

rozum i łopata - rozum kopie tu,
uderza do głowy brak alternatyw
dla słońca i małych srebrnych słoneczek.
czasami ktoś powtarza, że nie na tym
polega życie by liczyć na siebie,
lecz żeby z zaćmieniem trzymać się w biegu.