Opowiedz mi o miejscu
w którym twoja szara z bólu twarz
objęła drzewo
opowiedz, bym mogła stać się tym drzewem
bym mogła zrozumieć twój rozpalony od bólu
kawałek życia
bym z tobą krzyczała,
płakała w rytm twojej muzyki,
znikała z tobą
rwała serce na strzępy,
bym umiała czytać ze ścian
twoje cierpienie,
umiała liczyć twoje rany
co krążą po żyłach jak ptaki,
i splątały twoje włosy odbierając ci kobiecość,
a twą duszę na zimnych kaflach położyły,
okryły piachem jeszcze żywą

pozwól mi usypiać twoje wspomnienia