Wiosna kroczy wesoło, z uśmiechem
otulając świat ciepłym oddechem
kontury kreśli, szkicuje
ulotną barwą wieńczy początki
i znika w pąkach porannej łąki

Lato gorące, chlebem pachnące
swój płaszcz złocisty kładzie na łące
z cichą muzyką wieczorem siada
do świtu Księżyc na niebie włada

Aż budzisz się rano bólem przeszyty
za oknem poeci banałów szukają
bo zapomnieli
a ja pamiętam.
jakże dziś grzeje ta pierwsza zwrotka
zwykła stokrotka...

Piotr Jończyk