Magia i wiara mają znaczenie
Jednego i drugiego szukają jelenie
Los i przeznaczenie to ścieżka
W nich życiowa prawda mieszka!

Pewnego dnia Pan Magik rzecze:
"Idę na spacer bo lubię, wiecie?"
Poszedł daleko, nad brzegowisko
By zobaczyć wieczorne widowisko.

Wracając miodową drogą rozmyślań
Pomiędzy licznych misyjnych wysłań
Spotkał kobietę dużo podeszłą wiekiem
Jej twarz blada jak okraszona mlekiem.

Zmarszczki tworzą krajobraz księżycowy
Nie formują dolin, lecz krater lodowcowy
Oczy błękitne, ale niby lodem zamarzłe
Włosy zniszczone, pleśnią całe oblazłe

"Czemuż to siedzi Kobieta na dworze?
To nie przystoi damie być na mrozie!"
I pochyla się ku niej, by pomóc wstać
Niespodzianie ta torebką ima go besztać!

"Ręce przy sobie ty, zły człowieku!
Jam nie przywykła do obecnego wieku!
Zwyczaje swoje, savoir-vivry twoje
Niech nie naruszają przestrzeni mojej!"

Pan Magik natomiast znów zapytuje
Czemu kobieta siedzi i ciało truje.
"Przeznaczenie i los mi zesłał istnienie
Takie już zastało mnie osobiste mienie."

Mężczyzna oburzony, kapelusz odrzuca
Zrzuca płaszcz, binokle, wydziera płuca:
"Wolne, nie pozwalam! Sprzeciwiam się
Nawet od psa nikłego zależne życie psie!"

I swe myśli, opinie z siebie toczy
Twarz całą śliną obficie umoczy
Ale swe poglądy wiernie wymawia
Że uważnie tłum słucha go sprawia.

Prawi o mądrości, o życiowej niezależności
O pracowitości, naszej ludzkiej kreatywności:
"Nasze uczynki, uczucia od nas zależne
A inne poglądy to opnie zupełnie wredne!"


"Ty możesz, ty potrafisz świat zmieniać
Ręcznie każde brudy kuli ziemskiej uprać
Twoja decyzja jak tsunami świat zaleje
Nim się obejrzysz on już wtedy pięknieje!"

"Patrzaj na me ręce, gdzie one?
Czy oczy twe zupełnie zamglone?
Nie mam ni rąk, ni nóg prędkich
Co mogę począć, jak coś odmienić?"

"Spójrz przed siebie na czerwone róże
One ni ust mają a ludzi porywają, wróżę
Do dobrych uczynków, wielu prezentów
Wyznania uczuć, emocjonalnych piruetów!"

Fortuna wielu nie sprzyja, ale to legenda
Fortuna to postawa negatywna, kolęda
Ludzkiego pesymizmu, oportunizmu
Rezygnacji z marzeń smutnego tragizmu.

Nie poddawaj się strumieniowi rzeki
Nie bądź jak na dnie osiadłe wraki
Walcz! Nurkuj wytrwale pod prąd
Odrzuć zajadle konformistyczny trąd!

GG