jest prawda o nas boleśnie wpisana w życiorysy innych
i życiorysy cudze wpisane w prawdę o nas
którym wciąż jeszcze daleko do doskonałości
którym wciąż rosną rogi grzechów i przywar
ciężko jest nosić brzemię miłości jeśli ta miłość wymaga
bycia w prawdzie ze samym sobą

ziemia od zawsze pełna niegodziwości i zła
prawdę rozmienia na drobne krętactwa
tu możesz zełgać tam nie powiedzieć prawdy
wszystko możliwe możliwym być może

a mnie ciągle brakuje odwagi
aby wyjść na zewnątrz poezji i powiedzieć
głupota jest grzechem zaniedbania pracy nad duchem
i nie ma wytłumaczenia przed żadnym sądem
szczególnie tym niebiańskim
zostaje liczyć na miłosierdzie choć nie znamy jego granic

zło jest formą głupoty bo zawsze przegrywa