światła czerwone i białe
samochodów oddalających się
i nadjeżdżających z przeciwka
przypominają mi o ludziach
których nie umiałem
spotkać lub zatrzymać

kiedy się pojawiali
jak oślepiony odwracałem się
licząc na przenikliwość
ich jasnych spojrzeń
którymi sami wypatrzą
moją nieporadność

kiedy byli
zamykałem się
w pancerzu nieśmiałości
nie zwracając na siebie
ich uwagi

kiedy odchodzili
otwierałem usta ale oni wtedy
spoglądali już w inną stronę

nawet żeby wyznać miłość
nie zawsze była pora
bo często było za późno
albo jeszcze nie teraz