Mgła nigdy nie będzie zielona

Znowu stawiasz przede mną wyrwane drzewo,
przekonujesz, że to moje ulubione barwy.

Korzenie zraszane stukrotną wodą,
nie odnajdą zapachu ziemi, w której wzrastały.

Tłumaczysz, że jest srebrna jak wesele,
że kąpały się w niej nasze dzieci.
Chciałbyś, by miała moc uzdrawiania?

Gdyby była zielonym mlekiem...

Drzewo, to drzewo, nie umiera jesienią,
nie rodzi się wiosną, żyje.

Nigdy nie wierzyłeś w kolory.

A wiesz, nie lubię mleka,
chyba że jest zielone jak moje drzewo.