Taka pułapka: za długo pod respiratorem. Nie mam
mięśni w okolicy serca, by samodzielnie oddychać.

Na kontuarze szkicowałam wiersz . Byłeś wtedy jeszcze
osobny, gładziłeś jakąś rękę. Równoległy lędźwiami

do mnie, słałeś telegramy body language.

Wyszłabym. Na przykład kiedy cię nie ma,
sprawdziłabym, czy jest skwer, którego nie widać
z okna. Albo nawet czy w "Zapiecku" pamięta
mnie barman - Jezu, ale pani ma nogi .

Dziś wszystkie krzesełka Lorda Blotton

ustawiasz mi prostopadle.