znowu jesteś dziecinnie nieposłuszny. bez przerwy
skubiesz się, rozdrapujesz. tam jest sznurek i nęci,
by go wyjąć do końca z jego domku pod strupkiem.
możesz złapać, pociągnąć, wytrzyj oczka maleńki.

a w tej nitce jest wszystko - twoje nerwy i żyły.
ona tętni, pulsuje prosi: złap mnie w paluszki
chcesz zobaczyć jak działa kruche życie? wystarczy
znaleźć nitkę i ciągnąć. to nie boli. to uśpi

drżące rączki i ustka (drżą ze strachu, nie z bólu).
ta tasiemka nie rani, tylko lubi się bawić
z ciałem w kotka i myszkę i wypadać co chwilę
w innym miejscu, budować domek z krwinek koślawych.

możesz zrobić z niej kłębek, plątać węzły, kokardki
albo rozciąć na dwoje, łapać meble na lasso.
teraz zaśnij maleńki, jutro znów się pobawisz.
życiem, sznurkiem, nerwami. cicho, światła już gasną.