Za moim oknem drzewo się pnie

Spróchniałe od znaków czasu

A na nim liści milionów ze sto

Niczym pasożyt dręczą je...



Zielony liść, tam żółta jest nić

A w każdej z nich czerwona jest krew

Na każdym z nich coś dzieje się

Historia tam pisze swój własny wiersz



Spojrzałem na jeden - w oko mi wpadł

Przez pryzmat życia przyglądam się

Lecz nim go dotknąłem, nim zrozumiałem

Zerwał się wiatr i porwał do w dal



W mej głowie myśl, że znałem go

Obrazów pamiętam chyba ze sto

On leży teraz na ziemi tej

I gnije pod trawą przykryty gdzieś



Tam gdzie jeszcze nie ma mnie...