niezłomne aksjomaty
moc mi dały
zionę treścią
przemawia przeze mnie
Olbrzymi Karzeł

kule się chętnie kulają
kulić się nie muszą
bo są doskonale skulone

najpierw wykluła się przestrzeń
sprzężona z czasem i kuliście pęczniejąca
wśród pustki słowem nieobjętej
gdzie nie wiadomo gdzie góra gdzie dół
stworzył Pan ogień słoneczny
co się pomnożył przez nieskończoność
i zawisł w kulach wcielonych
rozsypanych jak śnieg wśród ciemności

''o mistrzu! jakie palisz?''

pierroty extra strong
dajcie ognia ...

ulepił Pan z piasku i gliny
kulę
oblekł ją niebem
i pchnął jak błękitną dynię
by uwięziona słonecznym blaskiem
krążyła posłusznie po elipsie

''mistrzu !
jesteś znany z kunsztu poetyckiego''

mam ołówek pożyczony
złotą farbką obleczony
jam za biedny na długopis
tylko jeden mam brudnopis
jeśli was ciekawość nęci
wiersze wszystkie mam w pamięci
powiem wszystkim wam w sekrecie
publikuję czasem w necie
pamiętajcie moi mili
o tym coście tu zdobyli
teraz muszę już iść spać
żeby jutro wcześnie wstać

''mistrzu ! zostań jeszcze''

kulajcie kule w srebrnej kopuleeee !

jam bam bam

''poszedł ...''