Myśl

Krzyż umysłu, cztery strony.
Tył. Skradająca się niewiedza
Muskająca szponami kark.
Przód. Wizualistyczne zło,
Podbiegając rzuca w twarz słowa nienawiści.
Dwie strony. Prawa, lewa.
Jedna gruzem zasypana,
Druga zalana strumieniami krwi.

Góra, dół.
Dwa kierunki nie wpisane w strony świata.
Góra. Dla wielu miejscem ukojenia,
Dół zaś katorgi krainą.
Góra Niebem Ziemia dołem,
Rajem Piekłem nazywana.
Tylko w myślach zapisana

Raj
W chmurach, powietrzu, czy też poza planetą,
W próżni slalomem omijając śmieci kosmosu.
Czy na innej kuli się gnieździ.
Lecz czy to Rajem by zwane było,
Czy też miejscem stworzeń
Tak jak my żyjących z widokiem nędzy, śmierci i obłudy.

Piekło
We wnętrzu ziemi, głęboko ukryte.
Czym głębiej przecie tym bliżej do powierzchni,
Coraz bliżej, bliżej do wszechświata próżni.
Czy jak Raj również omija przeszkody, lub też twierdzę swą na obcym globie postawiło?

Inny wymiar.
Czy to on ukrywa dwa bieguny?
Lecz on też budową swą przypomina teraźniejszość.

Niebo, Piekło. Wymysł ludzkości,
Gromadzący w słowie swym kłamstwa oblicze
Napawając strachem lub radością.
Psychiczne uniesienie w głowach rozproszone.
Krzyż umysłu, umysłu krzyż.