senne i niedopieszczone kurtyzany
przechadzają się mokrymi bulwarami
połączone w pary albo wręcz trójkami
ciasno otulając się para sol ami

czasem błyśnie blade udo lub pierś biała
w której można się doszukać barw księżyca
siwym dymem osłaniają smutne ciała
niczym dawno wypalone czarownice

o północy otwierają zamki sromu*
i przed czartem gorzkie żale wylewają
o młodości co już dawno i o domu
co go nigdy mieć nie miały więc nie mają

a nad ranem gdy się niebo ulituje
i miast deszczem je osłoni mgieł welonem
odklejają się od siebie z wielkim bólem
po spowiedzi całonocnej oczyszczone



---------------------------------------------------
*srom - SJP - przestarzale: wstyd, hańba, niesława