Szeptało do ucha te cudne bajeczki,
Samo czytało pilnie książeczki.
Cieszyło się, kiedy było cieplutko,
Cieszyło się, nie ulegając smutkom.

Lecz kiedyś sprzątając spojrzała przez okno
Widziała jak jej kwiatuszki mokną.
Wiedziała i czuła, że kiedyś się stało...
Że teraz już zawsze będzie bolało!

Rzuciła więc wszytko,
Uciekła na deszcz...

"Opowiedz mi proszę co cię tak boli,
Opowiedz o trosce i swojej niedoli."

"To było straszne jak każdy dzień teraz..."

Nie wystarczyły tylko owe słowa,
Opowieść zaczęła snuć jej od nowa.
Mówiła, mówiła, czasami płakała...

"To nie jest jej wina,
bo przecież nie chciała!"

Ale mnie boli,
Ja ciągle się boję!