Strzępem czasu okryje nagość,
pogłosem słów wypełnię usta,
zimowym gołębiom rozsypię
czerstwe okruchy miłości,
szarą chmurą opadną na plac
świętego Marka, gdzie
zamiast nas nieobecność
kuli się w ciemności.

Będziesz przemierzać kwadrat placu
wpisany w mury innego miasta,
co noc wędrując tą samą drogą
nim świat z pułapki mego snu
cię nie wyzwoli, nim pieśń aniołów
nie opadnie ostatnim akordem
deszczu,

cieniem dłoni odgarnę
z twego czoła spłoszone myśli,
w których nie będąc wciąż będę,
nim plac Świętego Marka
nie pogrąży się w słonym oceanie
łez, ty śpij, ty śnij...