Smacznego telewizorku

Kochany internecie, kto za to wszystko zapłaci. Autor nieznany

Życie się toczy jak kłoda na stojak
do powieszenia kapelusza,
w ostateczności na wykałaczkę
nieulotnego mostka snów.

Bez ojczyzny, uczuć
i ostatniej myśli w języku urodzenia.
Nie każdy pozostaje wiecznym szczenięciem
oddawanym w obce słowa,
sprzedawanym jak surowiec.


Ludzie z pociągu

Uratowani z transportu przez partyzantów
przedzierali się do Nieba polem,
odprawiali swoje życie.

Ich wnuczka oddając się na podłodze
w sukience rozpinanej jak przedni żagiel,
otworzyła żyły, związała kochanków potem.

Zostawił ją na pokątne milczenie.
Karmił się obierkami z księżyca,
nie znajdował sensu w pojedynkę.

Kiedy jego ostatnia, dobra kobieta otworzyła okno
i wpuściła mroźne powietrze,
bo śmierdzi jak w wyzwolonym Oświęcimiu,
pomyślał, że po tej wycieczce weźmie kąpiel w Niebie.