słońce połyskiwało na ostrzu noża
jak dzika pierwotna emocja
przyprawiona listopadową szarością
danse macabre

gdzieś
między dzień dobry a Szczęść Boże
spływam purpurą jak baranek ofiarny
i licytując powietrze czekam na cud

a nocą na rozstaju dróg
kurwy niczym zaczarowane wiedźmy
w oczekiwaniu na rytuał
symbolicznego oczyszczenia
domagają się światła i głosu

tymczasem ja
podaję algorytm wyszukiwania
i ulegam dychotomii myślenia
po raz pierwszy
mam poczucie własnej małości

o świcie
oprawca odchodzi tęczą
w kierunku fioletu