ono niemal obsesyjnie
fascynuje się
zabiera do szkoły pomysły by przynosić
w tych samych konturach

relacje prostolinijne
nikt nie przyłożył ręki
więc papierowe zgięcia pochodzą tylko od niego
są absolutem dla cienia mnie matki
jako nieziemskiej figury
którą wbrew sztuce rozcina
sukces jego wyciszenia

postanowiłam raz po raz
gdy moje dziecko śpi
wygładzać nocą okna papierosowym samotnictwem
ukochanym
dopiero wtedy oczekuję na melancholię piersi
samoistne
przytulenie
bez układania