 |
Nawigacja |
|
|
Wątki na Forum |
|
|
Ostatnio dodane Wiersze |
|
|
|
Wiersz - tytuł: Kasztany |
|
|
Komentarze |
|
|
dnia 19.04.2023 13:14
Zdecydowanie trzeba na tym tekstem jeszcze popracować. Za dużo metafor dopełniaczowych i egzaltacji. |
dnia 19.04.2023 14:23
w pamięci tylko wiatr,
jasność na horyzoncie przegnała noc.
Koniec drogi
Wróciłam
by wyrzucić suche kwiaty i stare kolce,
omieść pajęczyny.
Przytłoczona ciężarem niezadanych pytań i pustych odpowiedzi
otworzyłam oczy dotychczas szczelnie zamknięte,
wymazałam kuglarskie znaki
wyryte na metalowym sercu ze starego obrazu.
Już nie zerkam wstecz.
Trzymaj mnie mocno.
Całuj, jak słońce całuje kasztanowe pąki,
wiem są jeszcze chłodne, ale to dopiero jutrzenka.
Niedługo rozpala gwiazdy na ustach.
Pozwoliłam sobie tak przeczytać ten wiersz, ale to tylko moja subiektywna interpretacja i nie musisz się nią przejmować. Ona tylko po cichutku mówi, że mnie zainteresował motyw. Pozdrawiam Ewa |
dnia 19.04.2023 15:30
Dziękuję za komentarze, zawsze dają nowe spojrzenie. Każdy z nas jest inny, jedni spokojni, zdystansowani, zimni, inni są egzaltowani, nerwowi, szczerzy w przekazach, a jeszcze inni fantazjujący, ważący słowa, próżni, subiektywni, szukający dziury w całym lub zachwycający się jakąś metaforą, wyrażeniem, porównaniem, przenośnię, epitetem itd. To jest normalne, taki jest świat, wciąż ewaluuje. Wszystko można wyrazić na wiele sposobów... Twój odbiór, Ewo, też mi się podoba. Każda ludzka myśl wywołuje w nas reakcję i to jest normalne. Dobrze, że wzajemnie się czytamy, słuchamy i sobie dyskutujemy. Najgorsze jest milczenie, choć bywa, że ma ono pozytywną wiadomość, jest znakiem zgody, akceptacji. Fajnie, że jest taki portal. Możemy dzielić się przeżyciami, fantazją itd. między podobnymi sobie. Czasem tu wpadam, by poczytać różne opowieści, czasem zostawię swoją. Zawsze z przyjemnością. Pozdrawiam :-) |
dnia 19.04.2023 19:42
jak wyżej...mniej więcej...Zwrot: samotne żeglowanie powiek - udane. Reszta to szablon i banał. Warto skrócić. Pozdrawiam. |
dnia 20.04.2023 15:42
Wiersz zdecydowanie zbyt długi i za dużo do niego zostało nawrzucane.
Popieram uwagę przedmówcy, że wiersz należałoby skrócić, opierając się na jednym wybranym motywie i wokół niego zbudować metaforykę.
Lepiej byłoby unikać przejaskrawień i patetycznie brzmiących abstrakcji (w nadmiarze) - typu: "horyzont bezkresu", moc pytań", "puste odpowiedzi", "sens trwania", "dusza czasu", "łzy (osuszane), itp.
Do samotnego żeglowania powiek (udanego) i obrazu z metalowym sercem, dodałabym jeszcze całkiem niezłą końcówkę, w Wojaczkowych klimatach - też mi się podoba.
Wersja Ewy Włodek jest ciekawa, a to moja (subiektywna, oczywiście):
To już epilog.
W pamięci pozostał tylko wiatr.
Wróciłam z długiej podróży.
Pora wyrzucić drobiny wyschniętych kwiatów,
wyostrzone czasem kolce,
i sieci pajęczyn.
Zatrzymuję samotne żeglowanie powiek.
Już nie zerkam wstecz.
Zdjęłam z obrazu metalowe serce,
by wymazać z niego kuglarskie znaki.
Trzymaj mnie mocno.
Całuj jak kasztanowe pąki.
Aż zapłoną gwiazdami na ustach.
Pozdrawiam,
Glo. |
|
|
|
|
|
|
Dodaj komentarz |
|
|
Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
|
|
|
|
|
|
|
Pajacyk |
|
|
Logowanie |
|
|
Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem? Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować.
Zapomniane hasło? Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.
|
|
|
|
|
|
Aktualności |
|
|
Użytkownicy |
|
|
 Gości Online: 13
Brak Użytkowników Online
Zarejestrowanych Użytkowników: 6 438
Nieaktywowani Użytkownicy: 0
Najnowszy Użytkownik: Notopech
|
|
|
|
|
|
v6.01.7 © 2003-2005
![[www.pajacyk.pl]](/fusion/images/pajacyk.gif)