za to że mnie stworzyłeś
więc jestem oryginałem białym krukiem

przecież wyglądamy szukając po ciemku
miłości rzucamy cienie na szyje bliźnich

świat boli głowa bierze proszki na sen
jest płytki i wpada w przypadkowe ręce

podobno przypadek to Twoje imię
i masz ich tysiące

dziękuję Ci za pokój o którym nie marzyłem
otwiera się na szerokość światła w ciemnej dolinie

za psa który uważa mnie za centrum wszechświata
podaje łapę na zgodę miłosiernie rozgrzesza w oczach

glina lepi się do rąk w budowie będziemy
aż rozdzieli się dusza od ciała

w godzinie której nie ma na tarczy
dnia którego nie ma w kalendarzu