nie proszony gość
rozmyty pomiędzy rozmowami o niczym
i o nic nie proszony. tak nie moralny widok
z okna, a samochody są bliższe prawdzie
onieśmielając kurtyzany nocnych chodników
-wyświęcone obrazki- zaszronionych ławek. to wszystko
widać z mojego pokoju, który jest prawie idealnym kwadratem
koła, zatoczonego rowerem mojego sąsiada. sam odchodzę
od zmysłów, a szósty, jak gdyby nigdy nic
do tego nie miał.