Najpierw moje, chłopcze

Przeszliśmy gładko od próśb, przez groźby - w rękoczyny.
Zarwane noce, bo dni się nie wstydzę. Pojedyncze przypadki,
o których wolałbym zapomnieć, chociaż zapomnieć się nie da.
Naprawdę, musiałbym się przemóc, żeby traktować cię jak psa,

dla którego zrobiłbym wszystko, pomimo, że obcy, choć nasz.
Zauważyłeś? Już go tu nie ma, gdzie był. Na własnej skórze
poczułem jak wkłuwa się igłę, jak na jej czubku pojawia się łza.
Skradając, łamała nasze serca. Bijące. Oddane. Ale po kolei,