jeśli mogę rozmawiać z błękitnym piecem kaflowym
oprzeć dłonie o drewniany sekretarzyk, przekręcić kluczyk
podnieść serwetę i dotknąć klawiszy, czy te sprzęty pozwolą
nam zawrócić nadbiegające sekundy

mogę zejść do piwnicy,
zetrzeć kurz z butelek ze starym winem
obejrzeć albumy, czy przeszłość powróci

uśmiecham się do białych gołębi, wiem że srają
gdzie popadnie ale tak mocno zacieśniają więzi
ich loty i powroty do starej drewutni jakby nic
innego nie miało znaczenia

jakby cel był w zasięgu wzroku
zawsze niezawodny, kompas małego ptasiego serca