nie tylko bojaźliwa krew
mi bliska

skrzepnięta róża
smutku kwitła na języku dając owoce
rezonujące w nagich pęcinach

prowokujesz do życia
kolejną cząstkę wróżby
przeinaczonej w pustym
almanachu

nie może być światła
bez ptaka który muska skrzydłem
pobożne ramię
ruszamy wbrew woli
zatrutego mniemania
podnosimy sukienki
ukazując nic nie warte
łydki

nie ma między strzępami
ani jednej zaprzepaszczonej treści
kapryśnego komunału

odprysk lakieru uwiera
w piszczel
trawi
bez skrupułów

moja czaszka jest za ciasna
abyś się wprowadził
zacienione ustronia nie sprzyjają
czarno-białym przestworzom

jedno nieporadne uczucie
i będziemy szykować się
do śmierci