człowiek jak chmury
wędruje po świecie
wymiatajac z duszy
uczuć swych zamiecie
czasem ktoś przytuli
nakarmi odzieje
by miłość przetrwała
kolejne zawieje
na lipowych skrzypcach
modlimy się co dnia
i na wrażliwego
czekamy przechodnia
kiedy naszej nuty
tęsknotę poczuje
pośród dobrych gestów
łatwiej się wędruje
Ps: jedni się raczą złotem
drudzy mocnym trunkiem
poeci Opatrzności
wiecznym pocałunkiem
Pozdrawiam serdecznie Wszystkich
Dodane przez Alfred
dnia 19.11.2019 11:18 ˇ
12 Komentarzy ·
380 Czytań ·
|