akceptuję ten rychły pożółkły stan
narzucony oddolnie
w odbarwionych kiściach traw
poprzez pamięć dźwigam
wszystkich jesieni
wyzłocony ciężki skan

a nurt płynąc kusi
nie przeskoczysz a przejść musisz
pójdę przez wrzosy chodem jednoosobowym
ku jesiennej porze z wiekiem jesieniowym

ciężar zelżeje widokiem
od nozdrzy w siatkówkę
z siatkówki do okien
i nura w różowe krzewinki

tu pszczoła tu krzew tu ja
albo jesienny
który nie wstał wraz z promieniem
zaplątany w białe nici
leciwej pani jesieni