/z cyklu "Pogubieni"/


Jesteś, ale cię nie ma, chowasz się pod stołem.
Niecodzienne wrażenia - rozpoznaję blizny.
Co sobota pół litra pite do lusterka,
mimo, że obok ona. Nie jest nikim bliskim,

więc cię nie ma, a jesteś i piszesz, że źle ci.
Nie wiem, czy jeszcze umiem skutecznie wyleczyć.
Podsyłasz swoją muzę, zdjęcia - kiedy grałeś
byłeś kimś - przychodzili, otwierały się drzwi.

Myślisz, że ciebie nie ma. Szukasz przytulenia
do ciepłego policzka, pleców, spojrzeń i słów
lubię, czekam, rozumiem, ale przecież nie znam.
Jestem - znów mnie zatrzymał refren tej piosenki.

Zastanawiam się... Słuchać, wejść pomiędzy dźwięki?



https://www.youtube.com/watch?v=LYBud4hXJI8