rozpadam się
infrastrukturalny majstersztyk
budowla z puzzli wielokomórkowych

najpierw odpadł najmniejszy kwant
jak guzik od koszuli poturlał się
po horyzont

potem niczym koraliki
rozsypały się komórki kostne
cząsteczka po cząstce
obsunięcie się tkanek miękkich
pozostawało kwestią czasu

i stanąłem
człowiek po rozpadzie
nigdy tak piękny
w swej nagości przed lustrem
by spojrzeć w głąb

duszy



rozpadam się
majstersztyk
budowla z puzzli

odpadł kwant
jak guzik od koszuli
poturlał się

niczym koraliki
komórki kostne
tkanek miękkich
czasu

stanąłem
człowiek piękny
spojrzeć w głąb



pada
majster
z puzzli

odpadł
od koszuli

niczym
komórki
tkanek
czasu

człowiek
piękny
głąb