cierpliwie czeka przed drzwiami
jeszcze nie pora ale wie że zamieszka

wstanie o świcie zostanie wpuszczony
wiersz ze zmokniętym futrem zwierz
widzi mój świat drapie łapami dobija
do mnie może nie rozumie do końca
o co chodzi na tym świecie wie dużo
u mnie w miejscu gdzie znajduje dom

przygarnięty przytula mordkę do twarzy
nie obchodzi go która godzina czeka
na wyjście wyjdzie na spacer zrozumie

dźwięki lepiej niż pora deszczowa