jeżeli opowiem jak było tak jak tu stoję
żywa opowiem jak jest wykonasz te wszystkie
układy taneczne żeby zatrzymać rytm będę
wariatką z parku przekrzykującą orkiestrę
może złapiesz mnie za rękę spróbujesz
przemycić do koła a kiedy się wyrwę
westchniesz i nieobjęta metrum historia
przepadnie w powietrzu

opowieść powinna przychodzić w porę
z przeszłości przychodzić zamiast dziać się teraz
rozbierać pokazywać rany kosmos brać za świadka
(jakby tu wybuchał na środku pokoju)
i bić na trwogę gdy wiosna i rozkwitają groby
śpiewasz dla mnie a ja słyszę skowyt
ziemia ciągle głodna pożera i rodzi powiedz
jak na pomruk ogłuchnąć jak znaleźć harmonię
we wrzasku tylko lament umie mówić

o wróblu
o wszystkim co drga przez chwilę