w każdej widzę jej majowy dekolt
trudno o zanik
potulnych uczuć nie ma
gdy pomysły na matową zieleń nieznalezione
w lustrze krajobrazu

obserwuje mnie
- wie co napiszę żeby nie wyjść za ramy
i nikt obcy nie dostrzegł rozkojarzeń

wtedy w pochmurny piątek na przykościelnym placu
zostawiliśmy cień łaskoczący grób błogosławionego
to razem z nim nieżywe liście dzwonią po ziemi
a za miastem ukochany wiatrołom złożony w szczerym żalu
domaga się wspólnej ciszy

- przewracamy samych siebie